کد مطلب:35528
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:18
يكي از اسماء قيامت «فزع» است منظور از آن چيست؟
روزي كه هر كس در آسمانها و زمين است به هراس ميافتد: «و يوم يُنفَخُ في الصّور فَفزِع من في السَّموات و مَن في الأرض إلاّ من شاء الله و كلٌّ أتوه داخِرين» نمل/87؛ [و روزي كه در صور دميده شود، پس هر كه در آسمانها و زمين است به هراس افتد، مگر كسي كه خدا بخواهد و جملگي با زبوني رو به سوي او آورند].
در اين ميان انسانهاي كامل هراس و اندوهي ندارند: «لا يحزنهم الفزع الأكبر» انبياء/103؛ [دلهرة بزرگ، آنان را غمگين نميكند]. پيامبر اكرم(ص) فرمودند: «إنّ عليّاً و شيعته يوم القيامة علي كثبان المسك الأوفر، يفزع النّاس و لا يفزعون و يحزن النّاس و لا يحزنون و هو قول الله عزّوجلّ: «لا يحزنهم الفزع الأكبر» (تفسير برهان 3/74) [به حقيقت، علي و پيروانش در روز قيامت بر تپهاي از مشك كه بوي خوشش فضا را عطرآگين ميكند قرار دارند. مردم فزع ميكنند و آنها هراسي ندارند. مردم اندوهگيناند و آنان اندوهي ندارند و اين معناي قول پروردگار عزّوجلّ است كه فرمود: «لا يحزنهم».
تذكّر الف: آنچه منشأ فزع قيامت است گناههاي اعتقادي، اخلاقي و رفتاري است.
ب: پرهيزكاران در دنيا مصون از آن سيّئات بودند.
: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن ج 4 (معاد در قرآن)
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.